بازنمایی استعمار در سینمای ایران (با تامل بر فیلمهای ناخدا خورشید،سازدهنی،جزیره آهنی)

پژوهش حاضر تحلیل جامعه شناختی روایت استعمار در سینمای جنوب با تأکید بر آثار محمد رسول اف، امیر نادری و ناصر تقوایی است. تحلیل ساز دهنی(1352) اثر امیر نادری، ناخدا خورشید(1365) اثر ناصر تقوایی و جزیره آهنی(1384) اثر محمد رسول اُف و و ، به مثابه ی بخشی از سینمای جنوب، به روش تحلیل روایت ساختاری و با استفاده از تحلیل نشانه شناختی سینما، تحلیل جامعه شناختی صورت پذیرفته است. توجه به رویکرد نظری متفکران حوزه ی سینما بالاخص نزد کراکائر و متز توجه به سینما را به مثابه ی یک متن خواندنی دوچندان ساخته است. تحلیل آثار جنوب از این حیث می تواند مورد توجه باشد، که آثار مذکور مبین زندگی و حیات مردمانی است که به شکلی شیزوئید و از هم گسیخته در لابلای فضاهای هیستریک و هویت باخته در جریان است. زندگی در درون این فضاها، به عنوان حیاتی لخت و برهنه، سویه های ارزشی و ایدئولوژیکی خود را از دست داده و حیات در کناره های هستی، کلیت خویش را باخته است. زندگی این مردمان در درون این آثار، مبین اضمحلال زندگی مدرن انسان معاصر ایرانی و وجود فرآیندی استثماری و استعماری است. اضمحلال خانه، زندگی در محیط های بی روح و خاکستری، سلطه ی قانون بی شکل و سراسر تأدیبی، تولید انضباطی، وضعیت انضباطی و ... بخشی از حیات انسان معاصری است که در زیر چرخ های سهمگین رویه های استعماری در شرف نابودی است. در این آثار حیات مردمان به شکلی روایی و نشانه شناختی در بیان فیلمیک کاراکترهای مصلوب در مکان ها و قاب های تودرتوی خانه های خاکستری و مکان هایی که همانند آوار بر انسانها فروریخته است، به تصویر کشیده شده است.